Ik kreeg gisteren een boekje van wijlen Jos Ghysen onder ogen, uit 1972. Het heet "Zie je wel". En meteen werd ik terug gecatapulteerd naar mijn jeugdjaren. Ik had ooit een boekje van Ghysen gekregen als kind en had dat van voor naar achter en van achter naar voor uitgelezen. Ik kende het zelfs zo goed als uit het hoofd. Alleen zit ik me nu suf te denken naar de titel van het boekje. Pocketformaat, dat weet ik nog. Uitgegeven in Hasselt. Maar de titel? Die moet ik je schuldig blijven. Jeugdsentiment dus. Korte cursiefjes die Jos Ghysen destijds ook op de radio vertelde. Al dan niet wat aangepast, want ik ontdekte ooit dat een cursiefje, mee volgend met wat hij vertelde op de radio, verschilde met datzelfde cursiefje op papier. Ach, niet dat dat nu zo belangrijk was, maar 't boeide mij toch.
Véél later ontmoette ik Jos ooit ergens in een weide in Damme. Een organisator had hem geboekt (dat gebeurde toen nog!) om een verhaal te vertellen op een podiumpje. 't Is te zeggen, dat podium was een boerenkar met enkele strobalen ervoor. Ik was toen de presentator van de happening. Ghysen was jarenlang trouwens een vedette die kon worden geboekt om te komen vertellen. Bevreemdend hoor. Cursiefjes horen vertellen op een hete zomerdag, midden de Damse rust, midden een veld, geurend naar vers gemaaid gras en de toehoorders die met een drankje in de hand stonden te luisteren. En geloof het of niet (het was een organisatie van een of andere scoutsgroepering dacht ik), er was héél wat volk afgekomen om naar de Jos te luisteren. Best aangenaam. Maar goed, dat boekje dat ik toevallig in de hand kreeg, was goed voor een rist jeugdherinneringen. De inhoud blijkt nu wel hopeloos gedateerd. Maar in de tijdsgeest van toen, begin jaren '70, paste het wonderwel en was het actueel. Als je zo'n boekje nu herleest, krijg je een aardig beeld van hoe onze maatschappij toen in elkaar stak. Uitgegeven in de reeks "Vlaamse pockets". Voor wie het misschien nog iets zegt: in diezelfde reeks publiceerden onder meer ook Marc Galle (Voor wie haar soms geweld aandoet, weet je nog?), Joos Florcquin, Raymond Brulez, Maarten van Nierop en Louis De Lentdecker. Voor wie het zoekt, "Zie je Wel" van Jos Ghysen was nummer 261 in de reeks. Die pockets zijn intussen verzamelobjectjes geworden. Ik spaar ze niet zelf, maar duik er bij gelegenheid graag nog es in. Ook al omdat die boekjes na al die jaren zo lekker ruiken. Oud papier geurt aangenaam. 't Is een afwijking, ik weet het.